Η μουσικη είναι αρικτα συνδεδεμένη με την Ελληνική Επανάσταση γιατί συνέβαλε στο χτισιμο του Εθνικού μας μύθου.
Η στοιχειώδης θεωρία της μουσικης τυπωθηκε το 1830.
Ο Μάρκος Μποτσαρης συνέθεσε ένα είδος όπερας που ουσιαστικά αποτελούσε τον κινηματογράφο του 19ου αιώνα.
Στο τραγούδι των Αλπεων διακρίνουμε Θρησκευτικο χαρακτήρα όπου εμφανίζεται η καθημερινότητα της αστικής τάξης.
Επίσης αποτυπωνεται η ευχαρίστηση της ζωής.
Πολλοί μουσικοί μελοποιησαν τους 3 Θουριους του Ρήγα Φεραιου, όπως ο Νίκος Χαριτοπουλος και ο Μαντζαρος που έγραφε μουσική για το φρονημα της μάζας, όπως ο Εθνικός Ύμνος.
Ο Κωνσταντίνος Νικολοπυλος έγραφε τραγούδια που τα απεδιδε σε άλλους.
Είχες πολλά ψευδωνυμα, μελοποιησε αρχαία ελληνικά κείμενα και αρχαίες κωμωδίες όπως οι ορνιθες. Ήταν επαγγελματίας συνθέτης και στενός φίλος του Αδαμαντιου Κοραή.
Υπάρχουν επίσης αποσπάσματα από το Μαρκο Μποτσαρη, στο μυθιστόρημα του Γρηγορίου Ξένου,
Η ηρωΐς της Ελληνικής Επαναστάσεως και το οποίο εμπνεύστηκε ο Αλέξανδρος Γκρεκ και το έκανε όπερα που παίχτηκε το 1904.
Διακρίνουμε 2 περιόδους με χαρακτηριστικά έργα :
Μέρος Α΄. O πόθος της ελευθερίας και η επιδίωξη της ευτυχίας
Hans Georg Nägeli, Freut euch des Lebens σε στίχους Johann Martin Usteri και Ρήγα
Βελεστινλή (1793)
Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
- J. M. Cambini, Η Μασσαλιώτιδα, παραλλαγή για φλάουτο και συνεχές βάσιμο (1793)
Πέτρος Στεργιόπουλος (φλάουτο), Τίνα Ντουφεξιάδου (τσέλο)
Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος, Ο Θούριος του Ρήγα «Ως πότε παλληκάρια» από τις
16 Arie Greche (καταγραφή του 1830)*
Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Κωνσταντίνος Αγαθόφρων Νικολόπουλος, «Les bons cœurs n’aiment que deux fois»,
[«Οι ευγενικές καρδιές αγαπούν μόνο δυο φορές»] σε στίχους Α. de C.– «Un oiseau chante» [«Ένα πουλί τραγουδά»] σε στίχους Αριστοφάνη
– «Le chant des Grecs» [«Το τραγούδι των Ελλήνων»] σε στίχους H.J., η συνοδεία
του πιάνου από τον κ. Schlöer
Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
«Όλα τα έθνη πολεμούν», στίχοι του Ρήγα πάνω στην παραδοσιακή μελωδία της Καρμανιόλας
Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
- J. M. Cambini, Η Καρμανιόλα, παραλλαγές για φλάουτο και συνεχές βάσιμο (1793)
Πέτρος Στεργιόπουλος (φλάουτο), Τίνα Ντουφεξιάδου (τσέλο)
Μέρος Β΄. Αλυτρωτισμός και Μεγάλη Ιδέα
Παύλος Καρρέρ, «Η Έξοδος του Μεσολογγίου» (οργανικό) από το φινάλε της όπερας
Μάρκος Βότζαρης (1861)
Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Παύλος Καρρέρ, «Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα», άρια της Σοφίας από την Δεύτερη Πράξη
της όπερας Μάρκος Βότζαρης (1861)
Βάσια Αλάτη (υψίφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Πρελούντιο και άρια της Χρυσής για βιολί ομπλιγκάτο από την Τέταρτη Πράξη της όπερας
Μάρκος Βότζαρης (1861)
Βάσια Αλάτη (υψίφωνος), Φρανς Σεστάνι (βιολί), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Ναπολέων Λαμπελέτ, «Η Αρβανίτισσα»
Βάσια Αλάτη (υψίφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Ιωσήφ Λιβεράλης, Το ξύπνημα του κλέφτη (1849)
Έλενα Μουζάλα (πιάνο)
Αλέξανδρος Γκρέκ, «Πατέρα μου ουρανέ», Άρια από την όπερα Ανδρονίκη (1904)
Βάσια Αλάτη (υψίφωνος), Δημήτρης Γιάκας (πιάνο)
Η μουσικη και οι στοχασμοι ενεπνευσαν τον Εθνικό Απεκευθερωτικο Αγώνα, αλλά και το αντίστροφο. Η δίψα για Ελευθερία, η πιστη στο Εθνικό Ιδεωδες έδωσε πνοή και Σοφία στους μεγάλους πρωταγωνιστες να μας αφήσουν τεράστια μουσικά κληροδοτηματα
